Sans paroles
Nathanaël Gouin (piano)
Mirare MIR 452 • DDD-66’
Waardering: 8
Bij pianomuziek denkt niemand in de eerste plaats aan George Bizet, bij Bizet denkt niemand in de eerste plaats aan zijn pianomuziek. Is die miskenning terecht? Zijn Chants du Rhin, een zesdelige cyclus van overwegend korte programmatische werken, zijn lieflijke stukken in de stijl van Mendelssohns Lieder ohne Worte, mooi en zonder grote gevoelens, meestal niet overdreven moeilijk voor pianist en luisteraar. In dit werk is Nathanaël Gouin op deze cd op zijn best. Veel gewaagder en interessanter zijn de Variations chromatiques, de eerste helft ervan over een dalende baslijn in mineur, de tweede over een stijgende baslijn in majeur. Gouins uitvoering is veel minder extreem dan de uitvoering van Glenn Gould die daarmee het stuk ook transparanter en gekker maakte. Ook in de Variations blijft Gouin aan de keurige kant, is hij wel energiek, maar soms ook duister, omdat hij veel minder rigide in de frasering is dan Gould. Het Tweede pianoconcert van Camille Saint-Saëns klinkt in Bizets arrangement voor piano solo als een stuk voor de huiskamer. De dramatische contrasten zijn enorm afgezwakt en het werk verliest veel van zijn energie doordat de volgehouden pretentie van gewichtigheid afwezig is. Gouin speelt het expansiever dan men gezien dit karakter zou verwachten.
Emanuel Overbeeke
