ON AN OVERGROWN PATH –IN THE MISTS –SONATA 1.X.1905
Lars Vogt (piano)
Ondine ODE 1382-2 • DDD-71’
Waardering: 9
Lars Vogt is in deze stukken geen hyperdramatische pianist, ook al lenen de meeste stukken op de cd zich wel voor zo’n aanpak. Hij houdt de dramatiek vrij discreet, wat een beetje jammer is in de Sonate, maar goed uitpakt in de overige werken. Hij denkt in lange lijnen wat bij korte stukken betekent dat ook langzame werken veel vaart hebben en hij vrijwel altijd de juiste balans vindt tussen transparantie en polyfonie. Vogt is geen pianist die de latente oorsprong van veel melodieën in de taal en de volksmuziek wil. Eerder is hij geworteld in de Eerste Weense School en is dramatiek voor hem onderdeel van de vorm. De meeste moeite heeft hij met die stukken waarin de expressie de vorm lijkt te overwoekeren en Vogt niet kan terugvallen op oude stramienen. Vogt maakt kortom de werken eerder expressief dan expressionistisch. Het gevolg is dat je in eerste instantie bewondering hebt voor het verzorgde en daarmee geladen spel, maar dat je in tweede instantie een essentieel deel van de muziek mist, zodat je deze cd het beste in etappes kunt beluisteren, tenzij je beseft dat in stilte gedragen huiskamerleed net zo ondraaglijk is als de emoties van Leoš Janáceks opera’s.
Emanuel Overbeeke
