Pianosonate nr.2 ‘Marche funèbre’ in bes, op.35; nr.3 in in b, op.58; 3 Mazurka’s op.63
Javier Perianes (piano)
Harmonia mundi HMM 902391 · DDD 66’
Waardering: 6
De drie Mazurka’s op. 63 omlijsten in deze opname van Javier Perianes Chopins tweede en derde pianosonate. Beginnend met de eerste Mazurka dwingt Perianes’ spel meteen bewondering af. Speels, virtuoos en dansant, mooi van klank, helemaal raak. Bij het verder luisteren, naar de tweede en derde sonate, vermindert het enthousiasme. Ik hoor een verbrokkelde aanpak, een beweging wordt ingezet en dan niet volgehouden, details worden uitgelicht ten koste van de doorgaande beweging. De afzonderlijke delen verliezen op die manier hun samenhang en zeggingskracht. In het trio van het scherzo van de tweede sonate lijkt de beweging helemaal tot stilstand te komen. De daarop volgende treurmars waar deze sonate zijn bijnaam aan ontleent krijgt van Perianes niet de dramatische lading die het stuk in zich draagt. Ook in de finale ontbreekt een heldere focus op wat er aan sfeer uitgedrukt zou moeten worden. Dan haak ik af. Alle bestaande aanbevelingen blijven geldig, Javier Perianes heeft nog niet echt grip op Chopis grootschaliger werken. Pollini en Argerich bijvoorbeeld bieden hier een rijkere ervaring. Het is dan verrassend om te zien dat het Franse muziektijdschrift ‘Classica’ hun eretitel ‘Choc’ aan dit album hebben gegeven. Ook meningen van recensenten kunnen verschillen. Luister vooral zelf.
Hans Quant
