The Last Three Sonatas
Sunwook Kim (piano)
Accentus Music ACC30527 • 69’
Waardering: 9
Kort door de bocht zou je kunnen zeggen dat hoe dover Beethoven werd, hoe intiemer en minder heroïsch zijn muziek. Dit is goed te horen in de drie laatste sonates voor piano solo, opus 109, 110 en 111. Beethoven verlegt de aandacht noodgedwongen van buiten naar binnen. Je kunt deze qua structuur geniale werken alleen recht doen als je mét Beethoven naar binnen keert. Sunwook Kim doet dat. Hij speelt zo mooi ingetogen dat ontroering je naar de keel grijpt. Ontroering om die moeilijke man die Beethoven was. Je ziet hem zitten in al z’n onvermogen, zich behelpend met de wereld om hem heen die hij niet meer kon volgen en wantrouwde, maar met zulke mooie liedjes in zijn hoofd… Luister bijvoorbeeld naar het Adagio ma non troppo uit Sonate nr. 31, opus 110. Maar niet alleen de melodische en harmonische schoonheid legt Sunwook Kim bloot, ook de geniale structuur, de speelsheid van het knutselen met de bouwstenen, het plezier om het bouwwerk zelf. Kims spel is open, fijnzinnig en muzikaal intelligent. Hij speelt uiterst geconcentreerd, heeft onbetwist totaaloverzicht en een uitstekend gevoel voor timing. Er zijn momenten waarop de partituur haast geen noten laat zien. In die momenten laat de Zuid-Koreaanse pianist met eerbied de veelbezongen ‘stilte tussen de noten’ aan het woord.
Marjolijn Sengers
